Açgözlü Çekirge ve Bilge Karınca Masalı
Değerli okurlarımız, en güzel çocuk masallarını barındıran sitemizde bugünkü masalımız karınca masalları arasında ki Açgözlü Çekirge ve Bilge Karınca Masalı. Açgözlü Çekirge ve Bilge Karınca Masalı gibi masallardan sizlere en iyi masallar sunmamız için lütfen masallarımızı yorumlarınızla değerlendirin.
Günlerden bir gün, güzel bir yaz akşamıymış. Güneş gün boyu kavurucu sıcaklığını artık yanına alıp, batmaya başlamış. Serinlemeye başlayan hava, hayvanları keyiflendirmiş, cırcır böcekleri neşe ile sohbet etmeye başlarken kuşlar gökyüzünde süzülerek anın tadını çıkarmış. Bu sırada, arkadaş olan Çekirge ve Karınca da, “Hadi bu güzel akşamı ziyan etmeyelim, gezintiye çıkalım!” diye karar vermişler. Bu ikilinin arasından su sızmazmış, çocukluktan beri arkadaş oldukları için birbirlerini çok iyi tanıyorlarmış. Bu güzel arkadaşlıkta çekirgenin aç gözlülüğü bazen karıncanın canını sıksa da Çekirge’yi her zaman sevmiş. Karınca daha olgun olduğu için, Çekirge’nin bu kötü huyunu bir gün fark edeceğine eminmiş. Çekirge hoplaya hoplaya yol alırken , Karınca da yürüyerek onu takip ediyormuş. Yolda “Çekirge ne kadar yükseğe zıplayabilir?” oyunu oynamışlar. Çekirge zıplayınca, karınca ” Kavak ağacının ilk dalına kadar zıpladın!” ya da ” Şu çalının boyunu geçtin!” Gibi kıyaslamalarla Çekirge’nin ne kadar yükseğe çıktığını ona anlatıyormuş.
Çekirge ve Karınca
Epeyce yol gitmişler çekirgce ve karınca. Önlerine güzel bir patika çıkmış. Patikayı izlerken, piknik yapan insanlardan kalan ekmek kırıntılarıyla karşılaşmışlar. Uzun bir yürüyüşün ardından oldukça acıkmış olan Karınca ve Çekirge hemen ekmekten yemeye başlamışlar. Karınlarını bir güzel doyurduktan sonra sohbete başlamışlar. Hala oldukça fazla ekmek kırıntısı varmış, bu kırıntıları köyde diğer arkadaşlarıyla paylaşmayı, birazını da daha sonra yemek için eve götürmeyi düşünmüşler. Fakat gece olduğu için ekmek kırıntılarını köye, yarın taşımaya karar vermişler.
Sabah olmuş. Çalışkanlığı ile tanınan Karınca erkenden uyanıp ekmek kırıntılarını taşımak için yapraklarla kendine sepet örmüş. Sepeti sırtına alıp ekmek kırıntılarıyla doldurmaya başlamış. Çekirge uyanıp Karınca’nın ekmek kırıntılarını toplamaya başladığını görmüş. Aslında herkese yetecek kadar ekmek kırıntısı varmış. Ama Çekirge’nin o kötü huyu yine gün yüzüne çıkmış, açgözlülükle kalan bütün ekmekleri bir seferde toplamış. Karınca kendinden daha ağır yükleri bile taşıyabildiği için daha fazla ekmek kırıntısını güvenli şekilde köye götürebilirmiş fakat Çekirge’nin açgözlülük ile tüm kırıntıları toplamasına ses çıkarmamış, birazdan olacakları biliyormuş.
Çekirge ve Karınca Yola Koyulmuşlar
Hava yine oldukça güzelmiş ama hala biraz sıcakmış ve Çekirge ve Karınca Yola Koyulmuşlar . Karınca yaptığı sepet sayesinde kırıntıları dökmeden ağır ağır yürüyormuş. Çekirge gereğinden fazla kırıntı topladığı kırıntıları taşıyacak çantası olmadığı için elinde tutmakta zorlanıyormuş. Terledikçe kırıntılar elinden kayıyor, zıpladıkça oraya buraya kırıntı saçılıyormuş. Karınca’nın tahmin ettiği şey oluyormuş işte. Karınca “Çekirge’ciğim, eğer yükünü taşımakta zorlanıyorsan sana yardım edebilirim.” diye teklif etmiş. Ama Çekirge bu teklifi geçiştirmiş, hepsi kendine kalsın istiyormuş. “Ah teşekkür ederim, zaten yol az kaldı. Kendim halledebilirim.” demiş.
Yolda Çekirge’nin her düşürdüğü kırıntıyı, arkadan gelen karınca toplayıp sepetine atmış. Köye vardıklarında Karınca’nın sepeti tıka basa doluyken, Çekirge’nin elinde bir iki kırıntıdan başka hiçbir şey yokmuş. Karınca sepetini indirip yiyeceğinin yarısını Çekirge’ye uzatmış. “Bunlar düşürdüğün ekmekler, senin için topladım.” Çekirge açgözlülüğünden çok utanmış. Oysa taşıyabileceği kadar kırıntı alsa, şimdi elinde daha fazla ekmek olurmuş.
“Teşekkür ederim Karınca dostum. Açgözlülüğüm yüzünden neredeyse elimdekinden de olmuştum ama sen bana yine de yardım ettin.” Karınca, Çekirge’nin kötü huyundan vazgeçtiğini anlamış. Böylece uzun yıllar güzel bir arkadaşlıkları olmuş.
Bir önceki masalımız Utangaç Köstebek Masalını okuyun.
