Kurtuluş savaşı ile ilgili kısa hikaye arayan herkese hitap edecek bir öykümüz var. Birbirinden farklı kısa kurtuluş savaşı hikayesi için sitemizi inceleyebilirsiniz.1919 senesinin Mayıs ayıydı. Askerler geliyor, askerler gidiyordu. Bazıları şehit oluyordu bazıları gazi. Anaların, babaların yüreği kan ağlıyordu. Vatanın kurtulması şarttı. Mustafa Kemal, düzenli orduyu emrine aldı. Şimdiye kadar yaptığı tüm planlar kusursuz işliyordu. Sırada ise Erzurum ve Sivas kongresi vardı. Mustafa Kemal Atatürk, milli bilincin yükselmesi ve artması için bu kongreleri düzenlemeliydi. Düzenlemişti de. Bu kongreler sayesinde halk, işgallere ve düşmanlara karşı ayaklanmıştı. Artık işgallerin ve bu eziyetin bitmesini istiyorlardı. Kimseye bağlı kalmadan, kendi vatanlarında insanca ve eşit yaşamak istiyorlardı. Yapılan ayaklanmadan sonra Mustafa Kemal, milletinden gerekli desteği aldığını düşünüyordu.23 Nisan 1920 yılında ise Paşa, Ankara’ya gelerek meclisi fiilen açtı. Bu milli egemenlik adına büyük bir olaydı.O sıralar on yedi yaşındaydım. Olayları, arada sırada radyodan belirtirlerdi. Savaştaki ağabeyimden çok sık mektup gelmezdi. Ya kötü olaylarda ya da birine bir şey olursa mektup gelirdi. Harp yerinde kimse mektup yazacak kadar müsait olamazdı. Kurtuluş savaşı esnasında epeyce ağabeyimden haber alamayan annem bir gün çok endişendi. Her gün penceren onu gözlüyor, onu sayıklıyordu. Bazen günlerce uyumazdı. Ben de bir yandan asker olmak ister, bir yandan annemi bırakmaya korkardım. Birinin ailemize sahip çıkması gerekirdi. O gece hiç uyuyamadım. Annem ertesi sabah, daha güneş bile doğmadan evden aceleyle çıkmıştı.

Türk Kadının Kurtuluş Mücadelesi

Annemi daha önce hiç o kadar endişeli görmemiştim. Çok endişelendim. O güçlü ve zeki bir kadındı ama benim onu korumam gerekirdi. Bu yüzden hemen üzerime örme kazağımı geçirip kapıdan dışarı çıktım. Gizlice annemi takip ettim. İlk önce köyün merkezine gitti. Askerlerin çadırlarına yaklaştı. Elinde ağabeyimin afili bir resmi vardı. Askerlere ağabeyimi gösteriyordu. Erler bu durum karşısında hem çok üzülüyorlar hem de güçlü kalmaya çalışıyorlardı. Kurtuluş savaşı alanı olduğundan annemin güvenliği için uğraşıyorlardı. Bir asker anneme sarıldı. Kulağına bir şeyler fısıldadı. Ardından annemi uzaklaştırmak için kolundan tuttu. Tam bir adım atacakken düşman birlikleri askeri alana saldırıda bulundu. Annem ve diğer askerler oradan çıkamadılar. Tüm olan bitene seyirci durumda kaldım. Bir anda yere yıkıldım. Şimdi Ne yapacaktım ki ben? Düşman askerleri gittikçe yaklaşıyordu. Bacaklarımdaki son güçle koşabildiğim kadar kuzeye koştum. Vakit epey geç olmuştu. Beni güvende tutacak bir yer bulmalıydım. İleride bir ateş gördüm. Çok küçük bir ateşti. İçimden bir ses oraya gitmem gerektiğini söylüyordu. Düşe kalka ormanın içinden koşmaya başladım. Ateşin olduğu yere yaklaştığımda kim olduklarına baktım. Bunlar bizimkilerdi. Türk askerleri! Koşarak yanlarına gittim. Beni aralarına aldılar. Yedirdiler, içirdiler ve ısıttılar. Bir asker yanıma geldi ve şöyle dedi; 

 

• Çok tanıdık geliyorsun bana adın ne senin çocuk?
• Ahmet!

Dedim.

• Ahmet mi? Kimin oğlusun bakayım sen?

Dedi asker.

• Hüseyin oğlu Ahmet’im ben. Ağabey’im Ali… Kurtuluş savaşına katıldı. Dedim.

Ardından içeri bir asker daldı. Gözlerimi yere dikmiş, öyle cevap veriyordum. Asker;

• Komutanım Mustafa Kemal’den telgraf geldi. Dedi.

Bu ses çok iyi tanıdığım bir sesti. Yüzümü yerden kaldırdım. Ve ona baktım. Evet! Oydu. Ali Ağabey’im idi. Yutkundum bir an şok olmuştum. Ağzımdan sadece ‘’Ağabey’’ sözcüğü çıktı. Beni duymuştu ve yüzüme baktı. ‘’Ahmet! Kardeşim! ‘’ dedi. Komutandan izin alıp yanıma koştu. Kocaman sarıldı bana. Ağlayarak olan biteni anlattım. O da ağladı. Beni himayesi altına aldı ve bir dizi eğitimden geçtim. Artık ben de er olmuştum. Yıllar geçti, ağabeyim ile omuz omuza savaştık ve Kurtuluş savaşını bu şekilde kazandık! Bir önceki masalımız olan 10 Yaş Masallarını okuyun.Diğer Çocuk Masallarımız.Kısa Çocuk Masallarımıza bakmayı unutmayın.