Geçici Bir Sıcaklık Masalı

Değerli okurlarımız, en güzel çocuk masallarını barındıran sitemizde bugünkü masalımız çocuk masalları arasındaki Geçici Bir Sıcaklık Masalı. Geçici Bir Sıcaklık Masalı gibi masallardan sizlere en iyi masallar sunmamız için lütfen masallarımızı yorumlarınızla değerlendirin.

Alis’ in soluk ayak parmakları karda kıvrıldı. Ağaçların arasından süzülen ışık, karın içine yerleşip parıldayarak ısırıcı soğuğu ele veren bir parlaklık yarattı. Alis vücudunu kıstıran soğukları artık hissedemese de varlığının sürekli olarak farkındaydı. Damarlarında kan pompalanmıyordu, derisi ya da eti yoktu. Yerinde yaşayan tek şey buzdu, pürüzsüz ve katıydı.

Alis her adımda kara batıyor, ağır ağır ilerliyordu. Hiçbir amacı yoktu, devam edemeyecek kadar yorgundu ve düşene kadar yürüdü. Onun gibi birine toplumda yer yoktu. Kendi endişelerinin görünmez duvarlarıyla kafeslenmiş bu ormanda hayatını yaşamaya mahkûm edildi. O yüzden yürüdü. Reddedilmenin acısını, farklı olmanın acısını ve normalliğin kaybını unutmak için yürüdü. Yıpranmış sinirlerini yatıştırmanın tek yolu hareketti. Ne kadar önemsiz olursa olsun ilerleme kaydediyordu.

Trans hali bir sesle bölündü. Zar zor duyuluyordu ama oradaydı. Ayak sesleri uzaktaki karda çatırdadı. Yeni keşfedilen enerjiyle dolup koşmaya başladı. Arkasından bir toz spreyi alarak sesin yükseldiği yöne doğru koştu. Yakında, kışın bozulmamış beyazının ortasında siyah bir figür seçebildi. “Merhaba?” kullanılmadığı günlerden çiğ bir ses. Hareket etmeyi bıraktı ve ona doğru baktı. Kalın bir başlık aşağı iterek, bir yüz seçebildi. Kişiye yaklaştığında, biraz daha ayrıntı seçebildi: erkek ve ortalama yirmi yaşlarındaydı.

Alis Çocukluk Arkadaşıyla Karşılaşıyor

“Üşümedin mi?” diye sordu, endişesi bu ses tonundan belliydi. Birkaç adım ötede duran Alis kendine baktı. Çerçevesinden sadece ince bir leylak elbise sarkıyordu. Dantelle süslenmiş, ama eski püskü ve yıpranmıştı. İyi durumda değildi.

Gülümsemek için gücünü toplayarak başını salladı. “Hayır, üşüyemem.” Sözleri yumuşak ve incecikti, havada süzülüyordu. Parmakları eteğiyle oynuyor, gözlerini yere indirerek çocuğun ne olduğunu anlamasını bekledi. Alis buza döndükten sonra birkaç kişiyle tanışmıştı ve onlar hep aynı şekilde tepki verdiler. Korku içinde koşarak, onun bir canavar, doğal olmayan ve kötü olduğunu bağırmışlardı.

“Alis?” Bu soru onun tekrar bakmasına neden oldu. Çarpıcı mavi gözleri ve dağınık kahverengi saçları ile karşılandı. Bir adım geri tökezleyerek, yakınlığına hazırlıksız yakalandı. Sonra aklı çalışmaya başladı, adını neden biliyordu? Araştırıp döndürerek, bir şeyi kavrayabilecek duruma gelene kadar düşündü. Eski bir hatıra, kahkaha ve oyun, sıcaklık ve neşe.

“Peter, sen misin?” Geçici olarak sordu. Heyecanlı bir baş sallamasıyla yanıt vermekte gecikmedi, yüz hatlarına yayılan bir gülümsemeyle. Çocukken arkadaştılar, ebeveynleri çalışırken birlikte oynuyorlardı.

Alis Kendisine Ne Olduğunu Anlatıyor

“Sana ne oldu?” Ellerinden birini kendi ellerinin arasına alarak sordu. Alis temastan irkilerek gözlerini aralarında tuttukları ellerine sabitledi. Gerçeği söylememek için bir neden göremeyerek hikayesini paylaştı. Birkaç yıl önce bir gün dışarıdayken donmuş bir gölün üzerinden geçti. Tedbirliydi ama yeterli değildi. Ayaklarının altında çatladı ve geri dönemeden önce altında ki çöktü. Soğuktan şoka uğrayan ve kıyafetlerinin ağırlığı altında kalan kız, güvenliğe ulaşamadı. Havası tükenirken dünya karardı. Bir süre sonra, karda güvenle uyandı. Ancak, vücudu katı bir buza dönüşmüştü ve bir ses konuşarak, sıcaklığın bu bedeni eritip ölmesine neden olacağı konusunda onu uyardı. İşte o zaman ormana kaçtı ve bir daha arkasına bakmadı.

Her şeyi gözlerinde zarafet ve nezaketle kabul eden Peter, elini bıraktı. “Pekâlâ, hala buralarda olmana sevindim. Herkes senin öldüğünü söyledi ama ben buna inanmak istemedim. İnanamadım. Sen benim en iyi arkadaşımdın. Benim için çok şey ifade eden birinin gitmiş olmasını kabullenemedim.” Hüzün ve rahatlama gözlerinde dolanıyordu ve aynı zamanda yerleştiremediği sayısız duygu da vardı.

Alis gülümsedi. Birine bu kadar derinden dokunabildiğine sevindim. Yıllar sonra ilk defa gerçekten mutlu hissediyordu. Bu, tüm vücudunu saran türden bir duyguydu. Sıcak bir duyguydu. Parmaklarına kadar baktı. Su yüzeylerinde kabarıyor ve aşağıdaki karlara damlıyordu. Aynen böyle, duygu yok oldu, ağır bir korkuya kapıldı. Parmakları şimdi kısaldı, uçları eridi ve gitti, bir yerde karda kayboldu. Gözyaşları yanaklarından aşağı kaydı ve yollarında kristalize izler bıraktı. O gerçekten lanetli bir varoluş yaşadı. Uzun bir yaşam için değiş tokuş edilen her türlü sıcaklık, fiziksel veya duygusal, onun bir hiçe dönüşmesine neden oldu.

Bir önceki masalımız Ece ve Tavus Kuşu Masalını okuyun.

Diğer Çocuk Masallarımız.

Kısa Çocuk Masallarımıza bakmayı unutmayın.