Uykucu Bulutlar ile Rüzgar

Değerli okurlarımız, en güzel çocuk masallarını barındıran sitemizde bugünkü masalımız bulut masalları arasındaki Uykucu Bulutlar ile Rüzgar Masalı. Uykucu Bulutlar ile Rüzgar Masalı gibi masallardan sizlere en iyi masallar sunmamız için lütfen masallarımızı yorumlarınızla değerlendirin.

Bulut İle İlgili Kısa Hikaye

Evvel zaman olur ki yeryüzünde herkes üzerine düşen görevi yapar, sorun yaşanmazmış. Tek nefesiyle mumları söndüren rüzgar asla görevini aksatmaz her sabah şafakla uyanır, çimenlerin saçlarını tarar, meyvelerin yanaklarını okşar, mis gibi çiçekleri koklardı.
Korkulacak biri değildi aslında sadece işini iyi yapan biriydi. Yine de çekinirlerdi rüzgardan. Saygıda kusur etmezlerdi. Bazen öyle fırtınalar koparırdı ki toprak dahi titrerdi. Uykucu bulutlar hariç kimsecikler şikayetçi de değildi.

Uykucu Bulutlar Homurdanıyor

İşini böyle dakik yapması uykucu bulutların hiçte işine gelmiyordu. Rüzgarın esip gürlemesi gerekiyordu her defasında. Gamsız uykularından uyandıramazdı yoksa uykucu bulutları. Yeryüzü ne zaman ihtiyaç duysa seslenirdi rüzgara, hemencecik eser, bulutları toplar, yağmurun yağmasını sağlardı. Gün geçtikçe rahatsızlıkları arttı. Homurtular iyice yükseldi. Sesler güneşin kulağına kadar geldi. Güneş;
-Nedir bu haliniz? diye sordu. Nedir bu gürültü?

Yaşlanmayan bulutların en yaşlısı ve en uykucusu zar zor açtı gözlerini. Güneşin parıl parıl ışığı gözlerini kamaştırıyordu;
– “Uykumuzdan zorla uyandırılıyoruz” dedi.

Bulutlar Rüzgardan Şikâyet Ediyor

Kimse bizi orada oraya sürükleyerek uyandıramaz diye haykırdı. Öyle bir sürüklemek ki sormayın gitsin.  Başımız dönüyor. Sinirli olduğu her halinde belliydi zaten simsiyah bir bulut.
Niçin tembellik yapıyorsunuz? Zamanında yağmıyorsunuz? Dedi ve; tamam tamam dedi güneş, “ben konuşurum rüzgarla uyandırmaz sizi. Sesinde ince bir uyarı vardı sanki. Konuştu da. Çok kırıldı, üzüldü rüzgar. Çekildi köşesine, kapadı kapısını ve penceresini… Tek bir esinti dahi çıkmıyordu.
Günler günleri, haftalar haftaları kovaladı. Zaman akıp gitti. Saçları taranmayan çimenler kurumuş, tüm renkler adeta saklanmış, sadece kuruyan yaprakların sarı rengi kaldı. Dereler kurumaya başlamış suyu kendine bile yetmeyecek hale gelmişti. Dallar artık tomurcuk vermiyor, çiçekler leziz sulu meyvelere dönüşmüyordu. Zavallı hayvanlar gölge yerler arıyor ama bulamıyorlardı.

Bulutlar Görevlerini Aksattıklarına Pişman Oluyor

Burada bulutlar horul horul uyuyorlardı. Zaman öylesine geçmişti ki bazı bulutlar büyüdükçe büyümüş, ağırlaştırılmış. Bazıları ise bunaltıcı sıcak nedeniyle zayıfladıkça zayıfladı. Derken korkunç bir gürültüyle uyanan bulutlar gözlerine inanamadı. Arkadaşları perişan haldeydi. Yeryüzüne düşmüş paramparça olmuştu. Çok korktular, çok üzüldüler.
Ne yapmışlardı böyle! Onca zaman uyumuşlar, tüm görevlerini aksatmışlardı. Yeryüzüne baktıklarında üzüntüleri daha da arttı.  Aman tanrım ne olmuştu böyle.  Kaybettikleri arkadaşlarına mı yansınlar yoksa sebep oldukları kuraklığa mı?
Pişmanlıkları her hallerinden belli oluyordu. Ne yapmalıydılar? Usul usul silkelenip itinayla sularını bıraktılar yeryüzüne.  Yaşlanmayan yaşlı bulut biraz da utanarak arkadaşlarına döndü ve “güneşe gitmeliyiz”. “Rüzgar bizim için doğru olanı yapıyormuş hem bizi hem doğayı koruyormuş” dedi. Hareket etmek istediler ama tutunacak tekbir eşi ti bulamadılar.  Üzgün bir şekilde güneşe seslendiren, yalvardılar. Özürlerini sundular, af dilediler. Hallerini anlattılar. “Oysa “dediler rüzgar bizi koruyormuş aslında, bak hareket dahi edemiyoruz, öylece kalakaldık.
Tamam dedi güneş, gider konuşurum. Umarım affeder hepimizi. Usulca kapısını çaldı güneş rüzgârın. Yavaş yavaş açıldı kapı ve rüzgar göründü. Bitkin bir haldeydi. Onca zaman dışarı çıkmamış, kulübesinde oturmuştu. Ne kadar da üzgün görünüyordu.
Hüzünlü gözlerle baktı güneşin yüzüne. Onu da özlemişti. Uzun uzun dertleştiler, özlem giderdiler. Bulutların özürlerini iletti, pişmanlıklarını anlattı güneş. Sadece bulutların değil yeryüzünün de çok kötü durumda olduğunu söyledi.
-“Tamam, affettim” dedi rüzgar.  Hemen kalkmalıyım o zaman.
Önce usul usul esti tepeleri, ovaları dolaştı.  Kuruyan çimenleri okşadı. Çiçeksiz ve meyvesiz kalmış dalları sarıp sarmaladı. Yavaşça yükseldi gökyüzüne bulutları kucakladı.  Tutundu tüm bulutlar rüzgarın esintiden ellerine.
Oradan oraya dolaşırlar günlerce. Rüzgâr esti bulutlar yağmurlarını bıraktı. Tüm böcekler, kuşlar, ağaçlar çimenler yani tüm yeryüzü sevindi, silkelendi. Tüm renkler geri gelmeye, doğa canlanmaya başladı.  Artık her şey yoluna girmiş, kâinat yeniden canlanmıştı. Bir daha bulutlar şikayetçi olmadılar hatta her seferinde uyandırdığı için rüzgara teşekkür ettiler.

Evet çocuklar masalımız bu kadardı. Bulut Hikayesi Okul Öncesi içeriğimizi okuduğunuz için teşekkür ederiz.

Bir Önceki Masalımız Üç İnek Masalı